15 juli gabarone 2 anchten in een heerlijk appartementen complex met internet en waslady overnacht. bijtnken en wassen etc.au
16 juli rhino
17juli lekhubu aangekomen na lange dag reizen vanaf serowe en Rhino santuary. geen een rhino kunnen spotten waarom heet het er dan zo.
18 overnacht op Lekhubu prachtig eiland on een zout pan met hele mooie Baobabs en andere bomen. smorgens zagen we een black backed jackhal rennen over de pan. die zijn zeldzaam en zowiezo zijn dieren niet alomvertergnwoordigd op deze zoute vlaktes. .
19 juli lekhubu island vastgezeten inde sowa pan gered door 5 man en 450 euro. was een ervaring om nooit meer te vergeten. verkeerde weg genomen niet genoeg nagedacht en de pan ligt nu eenamaal vol met klei en daar kwamen we ongeveer 7 km van het eiland ook achter. ik ben nog teruggelopenm maa was bang dat ik inn het donker niet meer zou weten waar moby was met de auto. gegraven gesmeekt gescholden maar er kwam geen beweging in. hoera voor de sateliettelefoon want na een belletje naar kaapstad en safaricamper kwam mr Christmas ut nata. We vertrokken van lekhubu om 9 uur smaorgens belden om 32 uur smiddags en hwerden gered om 8 uur savonds in het donker heel spannend vond ook moby die op het dakvan de vlgeladen auto mocht zittenterug naar lekhubu. Babo was het meisje van het kamp en zij was meegekomen naar ons om mee te helpen duwen. Lief meisje.
20 juli camp audi in maun was ok en was gedaan en er waren veel nederlanders op deze campsite. Maun is een hele leuke relaxte stad met een goeie sfeer en zoals ook beschreven in de LP die ook wij meedragen veel verschillende lui die op doorreis zijn van alle allooi. Absoluut een aanrader want vandaaruit kan je ook vele excursies en tochten boeken. Maar odat wij met eigen vervoer waren moetsen we alleen nog alle park fees aan een balie betalen en wat ander admonistratieve rompslmp regelen want alles moet in Botswnan vooraf geregled zijn en op de bonnefooi naar de reservaten kun je gewoon vergeten. Maar de mensen zijn echt heel erg makkelijk en easy dus dat was niet echt een straf. Weer veel boodschappen gehaald want stel je voor dat er geen wijn is oid. Of brood ;-) In maun zou er een pakketje met uni versel oplader liggen die mijn moeder heeft gestuurd omdat wij de oplader van onze Lumix helaas ergens hadden laten liggen waarschijnlijk in Swaziland casino Resort. Eerst de dag van aankomst in maun in de rij bij het postkantoor met alleen maar locals die waarschijnlijk op een bepaalde uitkering zaten te wachten en een baliemedewerker die zichzelf heel interessant vond en mijn wees op het feit dat DHL niet hier was maar bij DHL zelf.
21 juli De volgende dag echt enorm blij dat deze arrogante meneer toch niet zo gek bleek te zijn want wat moet je zonder goede camera op safari ????? Het lag klaar bij DHL. Moest ik wel de eerste 20 minuten geduldig aanzien hoed e dame die mij te hulp stond een beetje aan het bellen was terwijl het onder haar neus lag.En dan besef je dat het toch beter is om meteen heel duidelijk en ietwat brutaal te zijn om aan te geven wat je wilt dus niet afwachten dat kost tijd. Voor de volgende keer ....
Rond 1 uur richting vertrekken we richting Okavango Delta ...camp Third Bridge en een dag om nooit meer (te kunnen ) vergeten.
Angekomen bij de south gate van de delta krijg ik instructies aan de hand van eenedetailleerde landkaart van het Moremi gebied. Ik besef op dat moment nog helemaal niet wat ons te wachten staat en verwacht een zelfde landschap als in Zuid Afrikaen haar reservaten. De instructies betreffen vooral het vermijden van de wegen (zandpaden) die liggen rond de lagoons en vertakkingen van de Okavango. Er zij de firts ,second en de third bridge die we willen we aankomen bij camp third bridge moeten oversteken. De first bridge is ok maar bij de second bridge moeten we of links of rechts omdat deze is ingestort (stel je er niet te veel van voor gewoon een houten bruggetje door het water). Ok doen we. Na uren slechtbegaanbare zandpaden te volgen komen we eindelijk aan bij de second bridge. Waarschijnlijk zijn we onderweg gedachtenloos over de eerste gereden want dit is duidelijk de kapotte brug. We zoeken zonder resultaat sporen van voorgangers aan zowel linkera als rechterzijde n ik besluit na een half uur de gok maar te wagen. Dat was een grove fout want na 4 meter stonden we stil in de blubber met water net tot aan de deurposten. Voor ik goed en wel besefte in welke penibele situatie ik /wij ons bevonden kwam de reddende angel Alvin met zijn landrover annex safarikar aangereden en hij trok ons zonder veel gedoe maar wel met een kapot getrokken bumper uit het water. Ik zat echt te trillen achter het stuur en wat er allemaal door mijn hoofd ging in die paar minuten voor alvin ons eruit trok was zeer negatief. Alvin zou de schade wel maken en hij begeleidde ons over de first en daarna over de echte kapotte second bridge. Ik zu daar nooit ovreheen zijn gekomen zonder hem. Halleluja Alvin. Hij gaf ons aanwijzingen naar de third te komen en gaf wel aan dat een zanderig pad aan zou komen. Ik zie dat dit een makkie zou zijn met het water vergeleken. Vijf minuten later komen we vast te zitten in een zee van los zand. Geen beweging in te krijgen. Nu is Botswana dus helemaal niet als Zuid Afrika en zijn of haar reservaten. Het is echt woest en wild en erg droog met allemaal hele slecht begaanbare paden. Dus kom je dan vast te zitten is het heel anders dan in ZA waar alles veel gecultiveerder is. Dus weer beetje angst maar voorla schaamte! jezus zitten we weer vast nog geen 10 minuten na het water incident. De aanschaf van een kostbare sateliettelefoon is geen slechte keus en na een onduidelijk gesprek is hulp (mits ik geld op zak heb) onderweg. Echter als we snel daarna een landrover zien naderen met een dikke blonde vent achter het stuur, Alvin!!!! Ik wilde me niet laten zien en dook onder. Maar geen probleem ook dit keer tro hij ons eruit en op naar third bridge. Het was al aan het schemeren toen we verder reden en na een km of 5 komen we in een landschap terecht van donkerroze, oranje luchten allen maar zwarte illhouetten van reusachtige en luidruchtige hippo's en onzichtbare brullende en klingelende kikkers. Waanzinnig indrukwekkend en echt alsof de installatie op volluit staat zohard waren de geluiden. Helaas nemen we niet de tijnaasr 2 van die spartelende hippos's stot de weg abrupt en staan we voor een plas die overloopt in de grote poel. Ik ga dus nooit meer het water in en besluit dan maar dwars door de bush bush te rijden wat een goed besluit blijkt als we 50 meter verderop het pad weer zien opdoemen. Wat was ik blij. Moby heeft deze rit helemaal niet zo in de gaten dat ik het erg benauwd heb. Het is een kalme knul en hij heeft ook zo'n effect op mij na de gebeurtenis. We bereiken third bridge ongedeerd en veel wijzer. De truck die ons zou komen redden komen we nog tegen maar die was al veel te laat. Alvin is the best.
Third bridge camp blijkt niet meer te zijn dan een open plek niet omheind in het wild. We krijgen een plek toegewezen en in het pikkedonker zetten we onze tent op. Al snel zien we 4 glimmende ogen in het struikgewas en binnen één seconde zitten we boven in de tent. Er klinkt allerlei dierengespuis zoals hyena's en leeuwen. We liggen tot diep in de nacht te loeren maar horen enkel.
22 juli overnachten we in xakanaxa en de weg ernaartoe blijkt na er naar geinformeerd tehebben allerbelabberdts te zijn. Gelukkig zit daat mr Blue. Hij is één van de rangers van het park en wil mee rijden met zijn plunje om ons te begeleiden en zo een rit naar zijn werk te krijgen wat in Xakanaxa is. Een interessante man met voelbaar veelliefed voor het wild en de omgeving. hij verteld onderweg als we door onnoemlijk veel ondergelopen paden en uitgelopen beddingen van de rivier rijden dat door ongewoon veel regenval het landscahp verandert en de wegnen verdwijnen. Maar omdat het nog niet duidelijk is hoe het zich zal aanpassen moeten ze afwachten alvorens de bruggen en wegen te rapareren of om te leiden. Onderweg zien we grote stukken met verdorde zwarte boomstamen ene takken die verdronken zijn en weggespagen sukken van de paden. De rivier stroomt over wegen die niet meer te begaan zijn en zijn hulp is als manna. Aangekomen op Xakanax blijkt ook deze campsite te bestaan uit een plek onder een boom met alleen een braai en een ablution dichtbij. We maken een gemotoriseerde boottocht over het water waar we leren van een jongen die er is geboren wat er allemaal groeit en bloeit. Hij is opgegroeid in het wild met een speer en een lendendoek en dronk van het water uit de rivier en at van de waterlelies waarvan de wortels goed eetbaar zijn en van de water vijgen die aan een boom groeien in het water. Nu is hij gids en spreekt gelukkig genoeg en goed ook engels want anders wordt het helemaal niks met hem en zijn familie die geheel afhankelijk is van inkomsten die hij als gids verdient. Er loopt die nacht en de volgende dag een olifant te struinen en ik word midden in de nacht wakker als hij de bomen aan stukken rijt en zijn gegraas en gesmak de stilte verbreekt. Zo een eerste Als je net eerst in je broek det want groot dat ze zijn op een paar meter afstand.
23 juli slapen we in Sango Safari Camp bij river Kwai (niet die in Thailand idd) en Kwaivillage. Een nieuwe ecolodge aan de rivier de Kwai waar de hippo's en olifanten huishouden en de scepter zwaaien samen met de bellfrogs. De bellfrog is mijn favoriete kikker want wat een prachtg geluid dat die maken.
24-26 juli savuti moeilijke weg maar niet zo als tird bridge en de angst zit er goed in
16 juli rhino
17juli lekhubu aangekomen na lange dag reizen vanaf serowe en Rhino santuary. geen een rhino kunnen spotten waarom heet het er dan zo.
18 overnacht op Lekhubu prachtig eiland on een zout pan met hele mooie Baobabs en andere bomen. smorgens zagen we een black backed jackhal rennen over de pan. die zijn zeldzaam en zowiezo zijn dieren niet alomvertergnwoordigd op deze zoute vlaktes. .
19 juli lekhubu island vastgezeten inde sowa pan gered door 5 man en 450 euro. was een ervaring om nooit meer te vergeten. verkeerde weg genomen niet genoeg nagedacht en de pan ligt nu eenamaal vol met klei en daar kwamen we ongeveer 7 km van het eiland ook achter. ik ben nog teruggelopenm maa was bang dat ik inn het donker niet meer zou weten waar moby was met de auto. gegraven gesmeekt gescholden maar er kwam geen beweging in. hoera voor de sateliettelefoon want na een belletje naar kaapstad en safaricamper kwam mr Christmas ut nata. We vertrokken van lekhubu om 9 uur smaorgens belden om 32 uur smiddags en hwerden gered om 8 uur savonds in het donker heel spannend vond ook moby die op het dakvan de vlgeladen auto mocht zittenterug naar lekhubu. Babo was het meisje van het kamp en zij was meegekomen naar ons om mee te helpen duwen. Lief meisje.
20 juli camp audi in maun was ok en was gedaan en er waren veel nederlanders op deze campsite. Maun is een hele leuke relaxte stad met een goeie sfeer en zoals ook beschreven in de LP die ook wij meedragen veel verschillende lui die op doorreis zijn van alle allooi. Absoluut een aanrader want vandaaruit kan je ook vele excursies en tochten boeken. Maar odat wij met eigen vervoer waren moetsen we alleen nog alle park fees aan een balie betalen en wat ander admonistratieve rompslmp regelen want alles moet in Botswnan vooraf geregled zijn en op de bonnefooi naar de reservaten kun je gewoon vergeten. Maar de mensen zijn echt heel erg makkelijk en easy dus dat was niet echt een straf. Weer veel boodschappen gehaald want stel je voor dat er geen wijn is oid. Of brood ;-) In maun zou er een pakketje met uni versel oplader liggen die mijn moeder heeft gestuurd omdat wij de oplader van onze Lumix helaas ergens hadden laten liggen waarschijnlijk in Swaziland casino Resort. Eerst de dag van aankomst in maun in de rij bij het postkantoor met alleen maar locals die waarschijnlijk op een bepaalde uitkering zaten te wachten en een baliemedewerker die zichzelf heel interessant vond en mijn wees op het feit dat DHL niet hier was maar bij DHL zelf.
21 juli De volgende dag echt enorm blij dat deze arrogante meneer toch niet zo gek bleek te zijn want wat moet je zonder goede camera op safari ????? Het lag klaar bij DHL. Moest ik wel de eerste 20 minuten geduldig aanzien hoed e dame die mij te hulp stond een beetje aan het bellen was terwijl het onder haar neus lag.En dan besef je dat het toch beter is om meteen heel duidelijk en ietwat brutaal te zijn om aan te geven wat je wilt dus niet afwachten dat kost tijd. Voor de volgende keer ....
Rond 1 uur richting vertrekken we richting Okavango Delta ...camp Third Bridge en een dag om nooit meer (te kunnen ) vergeten.
Angekomen bij de south gate van de delta krijg ik instructies aan de hand van eenedetailleerde landkaart van het Moremi gebied. Ik besef op dat moment nog helemaal niet wat ons te wachten staat en verwacht een zelfde landschap als in Zuid Afrikaen haar reservaten. De instructies betreffen vooral het vermijden van de wegen (zandpaden) die liggen rond de lagoons en vertakkingen van de Okavango. Er zij de firts ,second en de third bridge die we willen we aankomen bij camp third bridge moeten oversteken. De first bridge is ok maar bij de second bridge moeten we of links of rechts omdat deze is ingestort (stel je er niet te veel van voor gewoon een houten bruggetje door het water). Ok doen we. Na uren slechtbegaanbare zandpaden te volgen komen we eindelijk aan bij de second bridge. Waarschijnlijk zijn we onderweg gedachtenloos over de eerste gereden want dit is duidelijk de kapotte brug. We zoeken zonder resultaat sporen van voorgangers aan zowel linkera als rechterzijde n ik besluit na een half uur de gok maar te wagen. Dat was een grove fout want na 4 meter stonden we stil in de blubber met water net tot aan de deurposten. Voor ik goed en wel besefte in welke penibele situatie ik /wij ons bevonden kwam de reddende angel Alvin met zijn landrover annex safarikar aangereden en hij trok ons zonder veel gedoe maar wel met een kapot getrokken bumper uit het water. Ik zat echt te trillen achter het stuur en wat er allemaal door mijn hoofd ging in die paar minuten voor alvin ons eruit trok was zeer negatief. Alvin zou de schade wel maken en hij begeleidde ons over de first en daarna over de echte kapotte second bridge. Ik zu daar nooit ovreheen zijn gekomen zonder hem. Halleluja Alvin. Hij gaf ons aanwijzingen naar de third te komen en gaf wel aan dat een zanderig pad aan zou komen. Ik zie dat dit een makkie zou zijn met het water vergeleken. Vijf minuten later komen we vast te zitten in een zee van los zand. Geen beweging in te krijgen. Nu is Botswana dus helemaal niet als Zuid Afrika en zijn of haar reservaten. Het is echt woest en wild en erg droog met allemaal hele slecht begaanbare paden. Dus kom je dan vast te zitten is het heel anders dan in ZA waar alles veel gecultiveerder is. Dus weer beetje angst maar voorla schaamte! jezus zitten we weer vast nog geen 10 minuten na het water incident. De aanschaf van een kostbare sateliettelefoon is geen slechte keus en na een onduidelijk gesprek is hulp (mits ik geld op zak heb) onderweg. Echter als we snel daarna een landrover zien naderen met een dikke blonde vent achter het stuur, Alvin!!!! Ik wilde me niet laten zien en dook onder. Maar geen probleem ook dit keer tro hij ons eruit en op naar third bridge. Het was al aan het schemeren toen we verder reden en na een km of 5 komen we in een landschap terecht van donkerroze, oranje luchten allen maar zwarte illhouetten van reusachtige en luidruchtige hippo's en onzichtbare brullende en klingelende kikkers. Waanzinnig indrukwekkend en echt alsof de installatie op volluit staat zohard waren de geluiden. Helaas nemen we niet de tijnaasr 2 van die spartelende hippos's stot de weg abrupt en staan we voor een plas die overloopt in de grote poel. Ik ga dus nooit meer het water in en besluit dan maar dwars door de bush bush te rijden wat een goed besluit blijkt als we 50 meter verderop het pad weer zien opdoemen. Wat was ik blij. Moby heeft deze rit helemaal niet zo in de gaten dat ik het erg benauwd heb. Het is een kalme knul en hij heeft ook zo'n effect op mij na de gebeurtenis. We bereiken third bridge ongedeerd en veel wijzer. De truck die ons zou komen redden komen we nog tegen maar die was al veel te laat. Alvin is the best.
Third bridge camp blijkt niet meer te zijn dan een open plek niet omheind in het wild. We krijgen een plek toegewezen en in het pikkedonker zetten we onze tent op. Al snel zien we 4 glimmende ogen in het struikgewas en binnen één seconde zitten we boven in de tent. Er klinkt allerlei dierengespuis zoals hyena's en leeuwen. We liggen tot diep in de nacht te loeren maar horen enkel.
22 juli overnachten we in xakanaxa en de weg ernaartoe blijkt na er naar geinformeerd tehebben allerbelabberdts te zijn. Gelukkig zit daat mr Blue. Hij is één van de rangers van het park en wil mee rijden met zijn plunje om ons te begeleiden en zo een rit naar zijn werk te krijgen wat in Xakanaxa is. Een interessante man met voelbaar veelliefed voor het wild en de omgeving. hij verteld onderweg als we door onnoemlijk veel ondergelopen paden en uitgelopen beddingen van de rivier rijden dat door ongewoon veel regenval het landscahp verandert en de wegnen verdwijnen. Maar omdat het nog niet duidelijk is hoe het zich zal aanpassen moeten ze afwachten alvorens de bruggen en wegen te rapareren of om te leiden. Onderweg zien we grote stukken met verdorde zwarte boomstamen ene takken die verdronken zijn en weggespagen sukken van de paden. De rivier stroomt over wegen die niet meer te begaan zijn en zijn hulp is als manna. Aangekomen op Xakanax blijkt ook deze campsite te bestaan uit een plek onder een boom met alleen een braai en een ablution dichtbij. We maken een gemotoriseerde boottocht over het water waar we leren van een jongen die er is geboren wat er allemaal groeit en bloeit. Hij is opgegroeid in het wild met een speer en een lendendoek en dronk van het water uit de rivier en at van de waterlelies waarvan de wortels goed eetbaar zijn en van de water vijgen die aan een boom groeien in het water. Nu is hij gids en spreekt gelukkig genoeg en goed ook engels want anders wordt het helemaal niks met hem en zijn familie die geheel afhankelijk is van inkomsten die hij als gids verdient. Er loopt die nacht en de volgende dag een olifant te struinen en ik word midden in de nacht wakker als hij de bomen aan stukken rijt en zijn gegraas en gesmak de stilte verbreekt. Zo een eerste Als je net eerst in je broek det want groot dat ze zijn op een paar meter afstand.
23 juli slapen we in Sango Safari Camp bij river Kwai (niet die in Thailand idd) en Kwaivillage. Een nieuwe ecolodge aan de rivier de Kwai waar de hippo's en olifanten huishouden en de scepter zwaaien samen met de bellfrogs. De bellfrog is mijn favoriete kikker want wat een prachtg geluid dat die maken.
24-26 juli savuti moeilijke weg maar niet zo als tird bridge en de angst zit er goed in